24 yaşındaydım artık evlenme çağım geldide geçiyordu o yıllarda. Evlenmeden hep Rabbimden hayırlı eş istedim.

Annem ve akrabalarım bana kız bulduysa da ben hiçbirini beğenmedim. Sana huri mi bulacağız diyorlardı. Oysa ben dış güzellik değil iç güzellik istiyordum. Ben lise mezunuyum kendim gibi lise mezunu olsun, namazlı abdestli namuslu dürüst bir kız istiyordum. Ama bir türlü bulunmuyordu. Yok senin istediğin gibi diyorlardı.

Ben artık bu evlilik işinden neredeyse umudu kesmiş bir vaziyette idim.
Saçlarımı sıfır numaraya vurdurmuştum. Bir gün babam geldi bir kız bulmuş. Annenle görmeye gidin dedi. Ben bu saçla kız istemeye mi gidilir? diyecek oldum. Babam sert bir adamdı, bir bakış attı daha bir şey diyemedim. Onları kırmamak için mecburen gittim. Ama hiç umudum yoktu.

İyi ki de gitmişim. Hani derler ya «Körün istediği bir göz, Allah vermiş iki göz diye» aynen öyle oldu. Hem imam hatip mezunu, hem hafız. Benimle aynı siyasi görüşe sahip, siyasi çalışmalara katılıyor.
Biz odaya bir girdik evlilik meselesi konuşacaktık…

sosyal meseleler, çözümleri, ayet, hadisi şerif bir baktım vakit geç olmuş. Ne kadar çabuk geçmiş zaman.

Kayın pederimde hafız. Hiç zorluk çıkarmadı. Biz buraların yabancısıyız adetlerinizi bilemeyiz oğlanda senin kızda senin. Ne istiyorsan onu yap dedi babama. Evimiz vardı Allah’a şükür herşeyimiz tamam oldu . Üç ay sonra yemekli, sohbetli bir düğünle evlendik.

Eşim iki puanla ilahiyatı kaçırmıştı. Okumak hevesi vardı içinde. Tekrar sınava girerek üniversiteyi kazandı. Ben hiç engel olmadım hep destek oldum.
Okul bitince Diyanet Kuran kursu hocası alımı olunca hafızlık imtihanı için 3.çocuk kundakta imtihana girdi kazandı. Kuran kursu hoca hanım olarak vazifeye başladı.

Biz çok mutlu olduk. Bunca yıl nasıl geçti inanın anlamadım. Önemli olan aynı dünya görüşüne de sahip olmak ve sohbet edebilmek galiba. Bir de birbirini Allah için sevmek.
Evlenmiş olmak için evlenmenin bir anlamı yok. Birini bulmak kolay, önemli olan birbirini bulmak olsa gerek….